ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΠΟΝΤΙΚΙΑ

                  ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΚΟΚΟΡΑΚΗ

Το 1937 ο συγγραφέας Τζόν Στάινμπεκ έγραφε την νουβέλα "άνθρωποι και ποντίκια". Από τότε μέχρι σήμερα έχουν περάσει εβδομηντατέσσερα χρόνια και ο τίτλος του συγγραφικού αριστουργήματος παραμένει διαχρονικός αποτυπώνοντας την ελληνική πραγματικότητα.
Μικρός ακόμη θυμάμαι την γιαγιά μου να μου διηγείται ιστορίες της κατοχής , ανελέητο το κυνήγι με τους Γερμανούς στις Σπέτσες , τα τρόφιμα της σώθηκαν, χρήματα δεν υπήρχαν και μία λάμψη από τα μάτια της πρωτόγνωρη για μένα που δεν έζησα τέτοιες καταστάσεις ,μου περιέγραφε πως τρύπωνε κοριτσάκι ακόμη μέσα στους κάδους με τα σκουπίδια για να βρεί κάτι για να το μοιραστεί με την οικογένεια της . "Πατατόφλουδες !" μου ψιθύριζε με πόνο και η φωνή της γέμιζε απόγνωση. " Πατατόφλουδες" σκέφτομαι, πόσο δίκιο είχε τελικά . Αυτές οι εικόνες μου' ρθαν στο μυαλό χθές βλέπόντας πάλι την ίδια γυναικεία φιγούρα , πάντα την ίδια ώρα  στην γειτονιά μου στου Ζωγράφου. Ο ήχος του σιδερένιου γάντζου που ψάχνει μέσα στον μεταλλικό κάδο με τα σκουπίδια με ανατριχιάζει, η εικόνα όμως με κάνει να αναθεωρίσω και να σκεφτώ " είμαι ικανοποιημένος και με τα λίγα". Μέσα στο σκοτάδι δεν μπορώ να καταλάβω και πολλά, πλησιάζω "Θεέ μου!" ψιθυρίζω έντρομος " δεν είναι δυνατόν η Κυρία Μαρία ψάχνει στα σκουπίδια.  Μα είναι δυνατόν;" την σκέψη μου την διακόπτει μια φωνή , η δική της φωνή γεμάτη έκπληξη " Α! τελικά εμείς οι άνθρωποι  είμαστε τόσο αχάριστοι, δεν ξέρουμε τι θέλουμε ,πετάνε χρήσιμα πράγματα στα σκουπίδια " μου λέει και ανοίγει μία -μιά τις σακούλες που βρίσκει μπροστά της...

       

                                    "ΤΡΩΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΕΨΩ..."

Συνεχίζω να απορώ να βρώ απαντήσεις πως μια γυναίκα όπως η κυρία Μαρία , μία πραγματική αρχόντισσα ψάχνει τα σκουπίδια . Ένα μεγαλύτερο σόκ με ταρακουνά περισσότερο, άλλη μια σακούλα ανοίγει και η γυναίκα που έχω μπροστά μου βρίσκει μια μισοτελειώμενη τυρόπιτα και την τρώει με λαχτάρα.

Γυρίζει και με κοιτάζει ντροπιασμένη ενω ένα δάκρυ κυλάει από τα μάτια της " Παιδίμου , μην με λυπάσαι, τρώω από τα σκουπίδια για να μην κλέψω.Τα οικονομικά προβλήματα με έφεραν σε αυτό το σημείο.Κάθε βράδυ βγαίνω αργά και ψάχνω τα σκουπίδια, δεν ξέρει κανείς τίποτα.." Πριν προλάβει να ολοκληρώσει την σκέψη της την διαβεβαιώνω ότι το "μυστικό της" δεν κινδυνέυει να αποκαλυφθεί. Την αφήνω πίσω μου , η εικόνα της γυναίκας που τρώει από τα σκουπίδια θα με ακολουθεί πάντα...

Άτομα κάθε ηλικίας τρυπώνουν μέσα στους κάδους σκουπιδιών  προκειμένου να βρουν υπολείμματα τροφίμων για να δαμάσουν την πείνα τους . Άνθρωποι αξιοπρεπείς ντυμμένοι με την τελευταία λέξη της μόδας ζούσαν με όσα χρήματα έβγαζαν και τους ήταν αρκετά.Οι περικοπές στις συντάξεις και στους μισθούς τους "βουλιάζει" την καθημερινή τους επιβίωση . Η έσχατη λύση; τα αποφάγια αυτών που δεν τα υπολογίζουν και ότι περισέυει από τους πάγκους της λαιικής κάθε Δευτέρα-Πέμπτη και Σάββατο στις πιο γνωστές γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά . Φρούτα και λαχανικά χτυπημένα η λιωμένα ,πεταμένα μέσα σε σπασμένα ξύλινα τελάρα κάπου σε μιά γωνιά, για κάποιούς είναι άχρηστα για εκείνους όμως σημαντικά  . Ότι βρίσκουν το περισυλλέγουν χωρίς να τους νοιάζει τι επίπτωση θα έχει αυτό για την υγεία τους "Τρόφιμα πεταμένα δίπλα σε εστίες μόλυνσης"

 

Μόλις οι τέντες κλείσουν και οι πάγκοι  μαζευτούν  από τους χώρους της λαικής , λίγο πρίν τα συνεργεία του δήμου καθαρίσουν πεζοδρόμια και δρόμους , κόσμος και κοσμάκης τρυπώνει  για να προλάβουν να μαζέψουν κάθε είδους αγαθού που έχει πέσει κάτω. Άλλες φορές πάλι κάποιοι από τους "Άθλιους των Αθηνών" , περισσότερο τολμηροί πλησιάζουν τους εμπόρους και τους ζητούν φρούτα και λαχανικά δωρεάν απ' αυτά που τους περισέυουν , εκείνοι κατανοώντας την κατάσταση τους,   προσφέρουν ότι μπορούν από το πολύτιμο εμπόρευμα τους . Όσοι δεν σταθούν τυχεροί θα καταλήξουν πάλι σε κάποιο κάδο σκουπιδιών .

* ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΘΕΡΜΑ ΤΟ ΤSANTIRI.GR ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΛΕΚΟ ΒΟΥΤΣΑΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ.