Οι ίδιες εικόνες έρχονται κάθε Χριστούγεννα στο μυαλό της, ο εφιάλτης ξαναζωντανέυει όταν η Καίτη Γαρμπή κάθεται δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο και ξεκινά την αφήγηση,τα μάτια της γεμίζουν δάκρυα και ένας λιγμός πνίγει την φωνή της.
Ένας γολγοθάς μαρτυρικός έρχεται ξανά στην επιφάνεια να της θυμίσει όλα όσα πέρασε μέχρι να σφίξει στην αγκαλιά της τον μονάκριβο γιό της Δημήτρη. Ο Διονύσης Σχοινάς πάντα εκεί να της κρατά το χέρι,ξέρει να στέκεται στα έυκολα και στα δύσκολα, να διαλύει κάθε σκοτεινή της σκέψη. Η Καίτη αντιμετώπισε πολλά γυναικολογικά προβλήματα, αυτό της στερούσε την χαρά της μητρότητας, ήθελε τόσο να σφίξει στην αγκαλιά της ένα δικό της παιδί και όσο αυτό αργούσε τόσο μεγάλωνε το βάρος στην καρδιά της και κάθε καημός της γινόταν δάκρυ. Το όνειρο της μητρότητας την οδηγεί στο κέντρο εξωσωματικής γονιμοποίησης, η πρώτη προσπάθεια δεν έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα, ο πόνος μεγαλώνει η ελπίδα όμως δεν πεθαίνει. Πάντα κοντά στο Θεό η Καίτη σε κάθε προσευχή αναφέρει την κρυφή της επιθυμία, τα βήματα της την οδηγούν στην Παναγία της Τήνου, στον Ταξιάρχη τον Πανορμίτη στη Μυτιλήνη, στην Παναγία -Άξιον εστί στο Αίγαλεω , τάμα για να έρθει στη ζώη της ένας άγγελος για να φωτίσει τα όνειρα της. Η δέυτερη εξωσωματική φέρνει την χαρμόσυνη είδηση, η Καίτη σε εννέα μήνες θα κρατά στην αγκαλία της τον γιό της . Δάκρυα πλημμυρίζουν τα μάτια της και μία υπόσχεση , η επόμενη δισκογραφική της δουλειά θα είναι αφιερωμένη στο θεό που της έδωσε ξανά πίσω το χαμένο της όνειρο " Δώρο θεού" την ονομάζει και γίνεται αμέσως χρυσός. Δεν σταματά όμως εδώ, λίγους μήνες πρίν έρθει στον κόσμο ο γιός της Δημήτρης μπαίνει στο στούντιο για να ηχογραφήσει τα "Χριστούγεννα με την Καίτη" με τραγούδια μέσα στο κλίμα των ημερών. Η ατμόσφαιρα είναι ιδιαίτερα φορτισμένη, νιώθει την νέα ζωή που μεγαλώνει μέσα της να κλωτσά και δακρύζει. Στις 11 Νοεμβρίου 1999 στην ζώη της Καίτης έρχεται ο Δημήτρης και όλα γύρω της ειναι τόσο λαμπερά, σαν γιορτή. Μερικά χρόνια μετά σε μία live εμφάνισή της λίγο πρίν ερμηνέυσει το "Νανούρισμα της Παναγίας" ένα τραγούδι γραμμένο ειδικά για τον γιό της ,μοιράζεται την προσωπική της στιγμή με το κοινό της, τις στιγμές αγωνίας που έζησε μέχρι να σφύξει με λαχτάρα τον γιό της στην αγκαλιά της. Όλα εκείνα που έζησε έρχονται στο μυαλό της , εκατοντάδες εικόνες ζωντανέουν ξανά γίνονται λιγμός και κάνουν την Καίτη να παραλύει από συγκίνηση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου