EDITORIAL
Κάπου-κάπου φέρνω στο μυαλό μου τη διαφήμιση με την καλίγραμμη μελαχροινή που τρέχει φορόντας το μικροσκοπικό κόκκινο μπικίνι και το σέικερ ανα χείρας ενώ καλογυμνασμένοι άντρες να βουτούν μαζί της στα καταγάλανα νερά του Αιγαίου.
Χορεύουν με τον ίδιο ρυθμό και τραγουδούν ένα γνωστό σκοπό " Κάνε μια στάση πιές κι εσύ Νescafe Frappe" Μια μελωδία ευχάριστη από τα 90's που δεν ξεχνιέται , ενώ τώρα ακούς παντού παραφωνίες , Μεσοπρόθεσμο, λιτότητα, νέα σκληρά μέτρα και άγιος ο θεός ! Αχ! πόσο θα' θέλα να ταν εδώ η Βλαχοπούλου ναι, ναι! σαν το μέντιούμ στην ταινία " Μιά ελληνίδα στο χαρέμι" "Βγάλε από την τσάντα σου ένα χιλιάρικο, κούνατο να διαλυθεί το σύννεφο που με εμποδίζει να δω, ωραία! βάλτο τώρα στο δοχείο" η φωνή της ήχει ακόμη στα αφτιά μου, να'ταν εδώ με τον ίδιο τρόπο να διαλύσει το γκρί νέφος του Δ.Ν.Τ. Εφιάλτής δίχως τέλος για μικρούς και μεγάλους . Κλείνω τα μάτια, μόνο αυτό μένει να κάνω. Φέρνω εικόνες ανεμελιάς μπροστά μου , τότε που όλη η παρέα επί ποδός για να ξεκινήσουμε τις καλοκαιρινές μας τρέλες στην πλάζ του Αγίου Μάμα στις Σπέτσες Το κασετόφωνο παίζει Duran- Duran "wild boys". 'Oνειρα μπλέ σαν το γαλάζιο της θάλασσας , η μυρωδιά του Coppertone στη μύτη ξυπνά τις αισθήσεις κι έτσι ξεκινά μια γερή παρτίδα ρακέτες. Ώρα να ξυπνήσουμε, "Δεν πάμε διακοπές, δεν πάμε παραλία, θα' μαστε όλοι εδώ κάθε μέρα στην πλατεία" Εκεί στο Σύνταγμα ακούγονται αλήθειες εκεί ειναι το original η ψευτικουλτούρα ειναι αλλού. Τα μηνύματα του κόσμου είτε σε χαρτόνια είτε σε τοίχους σε κάνουν να λυγίσεις .Θες να είσαι μαζί τους , να παίρνεις από την ενέργεια τους κι εκεί θα είμαι,θα είμαστε.. Εξάλλου το έχει αποδείξει και η ιστορία τις μεγαλύτερες μάχες τις έχει δώσει και τις έχει κερδίσει ο λαός . Όσό κι αν μας φαίνονται όλα βουνό... "Ποτέ δεν είναι αργά, μην πείς ποτέ σου "είναι αργά"κι αν χαμηλά έχεις πέσει, κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει. Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει μην πείς ποτέ σου "Είναι αργά" τ' ακούς;-ό,τι κι αν γίνει"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου